O książce: 1952 / 15 marca 1925 M. Gorki pisał do S. Zweiga: „W tej chwili piszę o tych Rosjanach, którzy jak nikt inny , , wiedzą, jak wymyślić swoje życie, wymyślić siebie” (Tłumaczenie z francuskiego. Archiwum A. M. Gorkiego). „...Jestem bardzo pochłonięty pracą nad powieścią, którą piszę i w której chcę przedstawić trzydzieści lat życia rosyjskiej inteligencji” – pisał do niego M. Gorki 14 maja 1925 r. „Ta żmudna i trudna praca fascynuje mnie z pasją” (Tłumaczenie z francuskiego. Archiwum A. M. Gorkiego). „... Piszę coś „pożegnanie”, rodzaj powieści-kroniki czterdziestu lat rosyjskiego życia. To będzie duża książka, mierzona w funtach i będę musiał nad nią siedzieć przez półtora roku. Chcę przedstawić wszystkich naszych „spacerów”, wszystkie hekatomby, które poświęciliśmy historii na przestrzeni lat od końca lat 80. do XVIII” (Archiwum A. M. Gorkiego). Dostępne są wypowiedzi M. Gorkiego na temat „Życia Klima Samgina”. w swoich listach do pisarza S. N. Siergiejewa-Tsenskiego, datowanych na rok 1927, kiedy właśnie ukazała się pierwsza część powieści. „W istocie” – napisał M. Gorki – „ta książka jest o niewolnikach życia, o niechętnym buntowniku…” (z listu z 16 sierpnia. Archiwum A. M. Gorkiego). oczywiście dobrze rozumiane: Samghin nie jest bohaterem” (z listu z 8 września 1927 r. Archiwum A. M. Gorkiego).